Podstawowym kryterium, które jest analizowane przy rozpatrywaniu wniosku o ogłoszenie upadłości konsumenckiej, jest brak zdolności dłużnika do spłaty istniejących zobowiązań. Oznacza to, że dłużnik nie jest w stanie regulować swoich bieżących płatności, a jego sytuacja finansowa nie wskazuje na to, że sytuacja ta ulegnie zmianie w przyszłości.

Przyczyny niewypłacalności

Sąd analizuje również przyczyny niewypłacalności dłużnika. Ważne jest, aby niewypłacalność nie była wynikiem celowego działania dłużnika, np. poprzez zaciąganie kredytów bez zamiaru ich spłaty czy marnotrawienie majątku.

Brak możliwości przeprowadzenia postępowania naprawczego

Upadłość konsumencka jest możliwa tylko w sytuacji, gdy nie ma możliwości przeprowadzenia postępowania naprawczego, które pozwoliłoby na restrukturyzację długów i uniknięcie upadłości.

Ostateczność środka

Upadłość konsumencka jest środkiem ostatecznym, co oznacza, że może być ogłoszona tylko w sytuacji, gdy inne dostępne metody restrukturyzacji długów, takie jak np. negocjacje z wierzycielami czy zawarcie układu, nie są możliwe lub nie przyniosły oczekiwanych rezultatów.

Działania na szkodę wierzycieli

Ważne jest również, aby dłużnik nie podejmował działań na szkodę wierzycieli. Obejmuje to zarówno działania przed złożeniem wniosku o upadłość, jak i w trakcie trwania postępowania upadłościowego.

Poprzednia upadłość

Zgodnie z obowiązującymi przepisami, osoba, która ogłosiła upadłość konsumencką, nie może ponownie skorzystać z tego rozwiązania przez kolejne 10 lat od dnia zakończenia poprzedniego postępowania.

Dostateczna masa upadłościowa

Choć nie jest to formalne kryterium, sąd może również ocenić, czy masa upadłościowa jest wystarczająca, aby pokryć koszty postępowania upadłościowego. W sytuacji, gdy masa upadłościowa jest zbyt mała, sąd może odmówić ogłoszenia upadłości z uwagi na brak środków na pokrycie kosztów postępowania.